ویزای E2 ایالات متحده آمریکا به عنوان یکی از محبوب‌ترین مسیرهای مهاجرت برای سرمایه‌گذاران، فرصتی ارزشمند برای کارآفرینان است که قصد گسترش کسب و کار خود در ایالات متحده را دارند. با این حال، بسیاری از متقاضیان تنها به هزینه‌های رسمی و آشکار این مسیر توجه می‌کنند و از هزینه‌های پنهان و غیرمنتظره‌ای که می‌تواند بودجه آنها را تحت تأثیر قرار دهد، غافل می‌شوند.

گروه حقوقی سوهی با سال‌ها تجربه در زمینه پرونده‌های مهاجرتی، همواره تأکید می‌کند که آگاهی از تمامی هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم در فرآیند اخذ ویزای E2، کلید موفقیت و جلوگیری از غافلگیری‌های مالی است. در این مقاله، تمامی هزینه‌های پنهان در مسیر دریافت ویزای E2 آمریکا را به طور دقیق بررسی می‌کنیم تا شما بتوانید با برنامه‌ریزی مالی صحیح و آگاهی کامل، این مسیر را با موفقیت طی کنید.

آشنایی با ویزای E2 ایالات متحده آمریکا

ویزای E2 یا ویزای سرمایه‌گذاری معاهده‌ای، یکی از گزینه‌های مهاجرتی است که به اتباع کشورهای دارای معاهده تجاری با آمریکا اجازه می‌دهد با سرمایه‌گذاری قابل توجه در یک کسب و کار آمریکایی، به صورت موقت در ایالات متحده اقامت داشته باشند. این ویزا برخلاف ویزای EB-5، به سرمایه‌گذاری کمتری نیاز دارد و می‌تواند بارها تمدید شود، به شرط آنکه کسب و کار همچنان فعال باشد و شرایط لازم را حفظ کند.

اگرچه دولت آمریکا حداقل میزان سرمایه‌گذاری مشخصی تعیین نکرده، اما عموماً سرمایه‌گذاری باید “قابل توجه” باشد که بسته به نوع کسب و کار، معمولاً از 100,000 دلار شروع می‌شود و باید نشان دهد که سرمایه‌گذار قصد توسعه و اداره یک کسب و کار واقعی را دارد که فراتر از تأمین صرف معیشت خود و خانواده‌اش است. مزیت اصلی ویزای E2 نسبت به سایر گزینه‌ها، امکان مشارکت مستقیم در مدیریت کسب و کار، اجازه کار برای همسر و تحصیل فرزندان زیر 21 سال در مدارس عمومی آمریکا است.

هزینه‌های رسمی و آشکارویزای E2 ایالات متحده آمریکا

هزینه‌های رسمی و آشکار دریافت ویزای E2 آمریکا شامل چندین مورد مشخص است که متقاضیان باید از ابتدا برای آن‌ها برنامه‌ریزی کنند. اولین هزینه، مبلغ پرداختی برای ثبت فرم DS-160 است که فرم درخواست ویزای غیرمهاجرتی محسوب می‌شود و در حال حاضر حدود 205 دلار هزینه دارد. پس از آن، هزینه پردازش درخواست ویزای E2 که معمولاً بین 205 تا 315 دلار متغیر است، باید پرداخت شود.

برای متقاضیانی که قبلاً در آمریکا حضور دارند و قصد تغییر وضعیت به ویزای E2 را دارند، هزینه ثبت فرم I-129 حدود 460 دلار است. همچنین در برخی موارد، هزینه‌های مربوط به خدمات تسریع شده (Premium Processing) نیز وجود دارد که می‌تواند حدود 2,500 دلار اضافی به هزینه‌ها بیفزاید اما زمان رسیدگی به پرونده را به 15 روز کاری کاهش می‌دهد.

یکی دیگر از هزینه‌های رسمی، مربوط به انگشت‌نگاری و عکس بیومتریک است که معمولاً بین 85 تا 100 دلار برای هر متقاضی می‌باشد. علاوه بر این، هزینه‌های مصاحبه کنسولی نیز وجود دارد که بسته به کشور محل درخواست متفاوت است.

نکته مهم دیگری که باید به آن توجه داشت، هزینه‌های مربوط به تمدید ویزا است. ویزای E2 معمولاً برای دوره‌های 2 تا 5 ساله صادر می‌شود و برای تمدید آن باید مجدداً هزینه‌های مشابهی پرداخت شود. این هزینه‌ها هر چند سال یکبار تکرار می‌شوند و باید در برنامه‌ریزی مالی بلندمدت در نظر گرفته شوند.

همچنین هزینه‌هایی مانند ترجمه رسمی مدارک، گواهی پلیس، آزمایش‌های پزشکی مورد نیاز و ارسال مدارک نیز وجود دارند که معمولاً بین 200 تا 500 دلار برای هر متقاضی اصلی و هر یک از اعضای خانواده می‌شوند. متقاضیان باید توجه داشته باشند که این هزینه‌ها به صورت دوره‌ای مورد بازنگری قرار می‌گیرند و ممکن است افزایش یابند، بنابراین همیشه باید آخرین اطلاعات را از منابع رسمی دولت آمریکا یا وکلای معتبر مهاجرتی دریافت کنند.

هزینه‌های حقوقی و مشاوره‌ای

هزینه‌های حقوقی و مشاوره‌ای یکی از بزرگترین بخش‌های هزینه در فرآیند اخذ ویزای E2 است که بسیاری از متقاضیان از آن غافل می‌شوند. استخدام وکیل مهاجرتی متخصص در زمینه ویزای E2، هزینه‌ای بین 8,000 تا 15,000 دلار به همراه دارد. این رقم بسته به تجربه و شهرت وکیل، پیچیدگی پرونده و منطقه جغرافیایی می‌تواند متفاوت باشد. وکلای مستقر در شهرهای بزرگی چون نیویورک، لس‌آنجلس و واشنگتن دی سی معمولاً هزینه‌های بالاتری دارند.

علاوه بر وکیل مهاجرتی، برای تهیه یک طرح تجاری حرفه‌ای که شانس پذیرش درخواست ویزا را افزایش دهد، نیاز به استخدام مشاوران کسب و کار خواهید داشت. هزینه تهیه طرح تجاری جامع و مفصل که برای افسران مهاجرتی قانع‌کننده باشد، معمولاً بین 3,000 تا 7,000 دلار است. این طرح باید شامل تحلیل بازار، پیش‌بینی‌های مالی، برنامه استخدام و سایر جزئیات کلیدی باشد تا نشان دهد سرمایه‌گذاری شما یک پروژه واقعی و پایدار است.

مشاوران مالی و حسابداران نیز بخش دیگری از هزینه‌های مشاوره‌ای هستند. آنها به شما کمک می‌کنند تا منابع مالی خود را به درستی مستندسازی کنید و نشان دهید که سرمایه شما از منابع قانونی و مشروع تأمین شده است. هزینه این خدمات معمولاً بین 2,000 تا 5,000 دلار متغیر است.

همچنین، مشاوران بازاریابی و برندینگ نیز ممکن است برای کمک به شناسایی فرصت‌های کسب و کار مناسب در آمریکا و توسعه استراتژی‌های موفق ورود به بازار مورد نیاز باشند. هزینه این مشاوره‌ها معمولاً بین 3,000 تا 8,000 دلار است.

نکته مهم دیگر، هزینه‌های مربوط به جلسات مشاوره اولیه با وکلا و مشاوران مختلف است که معمولاً بین 200 تا 500 دلار برای هر جلسه است و ممکن است چندین جلسه برای بررسی کامل شرایط و گزینه‌های شما مورد نیاز باشد. توصیه می‌شود قبل از انتخاب تیم حقوقی و مشاوره‌ای خود، تحقیق کافی انجام دهید و با چند متخصص مشورت کنید تا بهترین ارزش را برای هزینه‌های پرداختی خود دریافت نمایید.

هزینه‌های ثبت و راه‌اندازی کسب و کار

پس از گذر از مراحل اولیه، با هزینه‌های متعدد ثبت و راه‌اندازی کسب و کار در آمریکا روبرو خواهید شد که بخش مهمی از هزینه‌های پنهان ویزای E2 را تشکیل می‌دهند. هزینه ثبت شرکت در ایالت‌های مختلف آمریکا متفاوت است؛ برای مثال، هزینه ثبت LLC (شرکت با مسئولیت محدود) در ایالت دلاور حدود 90 دلار است، در حالی که همین فرآیند در کالیفرنیا می‌تواند تا 800 دلار هزینه داشته باشد. همچنین، ثبت شرکت سهامی (Corporation) هزینه‌های بیشتری در بر دارد و معمولاً بین 100 تا 1,000 دلار متغیر است.

علاوه بر هزینه‌های ثبت اولیه، باید هزینه‌های سالانه نگهداری شرکت را نیز در نظر بگیرید. این هزینه‌ها شامل ارائه گزارش‌های سالانه به ایالت محل ثبت شرکت (بین 50 تا 300 دلار سالانه) و پرداخت مالیات‌های تجاری مربوطه می‌شود. برخی ایالت‌ها مانند کالیفرنیا، مالیات حداقلی بر شرکت‌ها اعمال می‌کنند که حتی اگر سودی نداشته باشید، باید پرداخت کنید.

دریافت مجوزهای کسب و کار و پروانه‌های فعالیت، بسته به نوع کسب و کار و منطقه فعالیت، هزینه‌های دیگری را به همراه دارد. مجوزهای محلی و شهری معمولاً بین 50 تا 500 دلار هستند. برای برخی صنایع خاص مانند رستوران‌داری، هتلداری، خدمات درمانی یا مشاوره مالی، مجوزهای تخصصی با هزینه‌های بیشتر مورد نیاز است که می‌تواند از 1,000 تا 10,000 دلار متغیر باشد.

اجاره یا خرید محل کسب و کار نیز هزینه قابل توجهی است. بسته به موقعیت و نوع کسب و کار، هزینه‌های اجاره ماهانه می‌تواند از چند هزار دلار تا ده‌ها هزار دلار متغیر باشد. معمولاً برای اجاره، علاوه بر اجاره ماهانه، باید 2 تا 3 ماه ودیعه نیز پرداخت کنید. همچنین، بسیاری از صاحبان املاک تجاری برای عقد قرارداد با شرکت‌های تازه تأسیس، تضمین‌های شخصی از سوی مدیران یا سهامداران را درخواست می‌کنند.

تجهیز دفتر یا محل کسب و کار هزینه‌های دیگری را شامل می‌شود که شامل خرید مبلمان، تجهیزات، سیستم‌های کامپیوتری، نرم‌افزارها و سایر ملزومات است. این هزینه‌ها بسته به نوع کسب و کار، می‌تواند از چند هزار دلار تا صدها هزار دلار باشد. برای مثال، راه‌اندازی یک رستوران کوچک می‌تواند حداقل 100,000 دلار هزینه تجهیزات و بازسازی داشته باشد، در حالی که یک دفتر خدمات مشاوره‌ای ممکن است با 10,000 تا 20,000 دلار قابل تجهیز باشد.

استخدام کارمندان محلی، که یکی از الزامات ویزای E2 است، هزینه‌های دیگری را به همراه دارد. علاوه بر حقوق پایه، باید هزینه‌های بیمه کارمندان، مالیات‌های تأمین اجتماعی و مزایای شغلی را نیز در نظر بگیرید که معمولاً 30 تا 40 درصد اضافه بر حقوق پایه است. همچنین هزینه‌های استخدام، آموزش و مدیریت منابع انسانی نیز باید در نظر گرفته شوند.

هزینه‌های نقل و انتقال مالی

انتقال سرمایه به آمریکا برای ویزای E2 با هزینه‌های پنهان قابل توجهی همراه است که بسیاری از متقاضیان آن را دست کم می‌گیرند. زمانی که قصد انتقال مبالغ بزرگ (معمولاً بین 100,000 تا چند میلیون دلار) را دارید، بانک‌ها و مؤسسات مالی کارمزدهای مختلفی را اعمال می‌کنند. کارمزد مستقیم انتقال بین‌المللی پول (wire transfer) معمولاً بین 25 تا 50 دلار برای هر تراکنش است، اما این تنها بخش کوچکی از هزینه واقعی است.

نرخ تبدیل ارز یکی از بزرگترین هزینه‌های پنهان است. بانک‌ها معمولاً نرخ‌های تبدیل ارز نامطلوبی ارائه می‌دهند که می‌تواند 2 تا 5 درصد بدتر از نرخ بین‌بانکی واقعی باشد. برای مثال، اگر قصد انتقال معادل 500,000 دلار را داشته باشید، این اختلاف نرخ می‌تواند به تنهایی بین 10,000 تا 25,000 دلار هزینه اضافی به همراه داشته باشد.

همچنین، برخی بانک‌های واسط در مسیر انتقال نیز کارمزدهایی را کسر می‌کنند که معمولاً از قبل اعلام نمی‌شود. این کارمزدها می‌تواند بین 10 تا 50 دلار برای هر بانک واسط باشد و در انتقال‌های بین‌المللی، ممکن است 2 تا 3 بانک واسط وجود داشته باشد.

محدودیت‌های انتقال پول نیز چالش دیگری است. بسیاری از بانک‌ها سقف روزانه یا هفتگی برای انتقال وجه دارند که ممکن است شما را مجبور کند سرمایه خود را در چندین تراکنش انتقال دهید. این به معنای پرداخت کارمزد برای هر تراکنش است. علاوه بر این، برخی کشورها محدودیت‌هایی برای خروج ارز دارند که ممکن است نیاز به اخذ مجوزهای خاص با هزینه‌های اضافی داشته باشد.

فرآیند تأیید منشأ پول (source of funds) نیز هزینه‌بر است. بانک‌های آمریکایی و اداره مهاجرت نیاز به مستندات دقیق درباره منشأ قانونی پول دارند. تهیه این مستندات، ترجمه رسمی آنها و تأیید صحت منابع مالی توسط حسابداران رسمی می‌تواند بین 1,000 تا 5,000 دلار هزینه داشته باشد.

مالیات‌های احتمالی بر انتقال پول نیز از دیگر هزینه‌های پنهان است. برخی کشورها مالیات خروج سرمایه دارند که می‌تواند بین 0.5 تا 5 درصد مبلغ انتقالی باشد. همچنین، در صورتی که منشأ این پول فروش دارایی باشد، ممکن است مشمول مالیات بر سود سرمایه نیز بشوید.

استراتژی‌های هوشمندانه برای کاهش این هزینه‌ها شامل استفاده از سرویس‌های تخصصی انتقال ارز به جای بانک‌های سنتی، انتقال تدریجی در زمان‌های مناسب نرخ ارز و مشاوره با متخصصان مالی بین‌المللی است. سرویس‌هایی مانند Wise (سابقاً TransferWise)، OFX و WorldRemit معمولاً نرخ‌های بهتری نسبت به بانک‌ها ارائه می‌دهند، اما توجه داشته باشید که برای مبالغ بزرگ مرتبط با ویزای E2، باید حتماً از مشروعیت و امنیت این سرویس‌ها اطمینان حاصل کنید.

هزینه‌های مالیاتی و بیمه‌ای

سیستم مالیاتی پیچیده آمریکا هزینه‌های پنهان قابل توجهی را برای دارندگان ویزای E2 به همراه دارد که آگاهی از آنها پیش از سرمایه‌گذاری ضروری است. در ایالات متحده، کسب و کارها با سه لایه مالیاتی روبرو هستند: مالیات‌های فدرال، ایالتی و محلی. مالیات فدرال بر درآمد شرکت‌ها در حال حاضر 21 درصد است، اما برای شرکت‌های با مسئولیت محدود (LLC) و مشارکت‌ها (Partnership)، مالیات مستقیماً به صاحبان کسب و کار منتقل می‌شود (pass-through taxation).

مالیات‌های ایالتی تفاوت چشمگیری با یکدیگر دارند. برخی ایالت‌ها مانند تگزاس، نوادا، واشنگتن و فلوریدا مالیات بر درآمد شرکت‌ها ندارند، در حالی که در ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا، نرخ مالیات بر درآمد شرکت‌ها می‌تواند تا 8.84 درصد برسد. علاوه بر این، برخی ایالت‌ها مانند کالیفرنیا، مالیات حداقلی (نظیر 800 دلار سالانه) را برای همه شرکت‌ها، حتی اگر سودده نباشند، اعمال می‌کنند.

مالیات‌های محلی و شهری نیز لایه دیگری از هزینه‌های مالیاتی هستند. شهرهایی مانند نیویورک، مالیات شهری اضافی بر کسب و کارها اعمال می‌کنند که می‌تواند تا 8.85 درصد باشد. همچنین، مالیات بر فروش (Sales Tax) در ایالت‌ها و شهرهای مختلف متفاوت است و می‌تواند از 0 درصد در ایالت‌هایی مانند اورگان تا بیش از 10 درصد در برخی مناطق کالیفرنیا متغیر باشد.

مالیات بر املاک تجاری نیز هزینه قابل توجهی است، خصوصاً اگر ملکی را برای کسب و کار خود خریداری کنید. این مالیات معمولاً بین 0.5 تا 2.5 درصد ارزش ملک در سال است و در برخی مناطق، می‌تواند هزینه سنگینی محسوب شود.

از نظر مالیات شخصی، دارندگان ویزای E2 به عنوان “resident alien for tax purposes” محسوب می‌شوند و مشمول پرداخت مالیات بر کل درآمد جهانی خود به دولت آمریکا هستند. نرخ مالیات بر درآمد شخصی در آمریکا تصاعدی است و می‌تواند تا 37 درصد برسد. علاوه بر این، ممکن است مشمول پرداخت مالیات درآمد در کشور اصلی خود نیز باشید، هرچند معاهدات مالیاتی بین کشورها می‌تواند از مالیات مضاعف جلوگیری کند.

هزینه‌های بیمه‌ای نیز بخش مهمی از هزینه‌های پنهان هستند. بیمه مسئولیت کسب و کار (Business Liability Insurance) که برای محافظت از شرکت در برابر دعاوی حقوقی ضروری است، می‌تواند بسته به نوع کسب و کار، بین 500 تا 5,000 دلار سالانه هزینه داشته باشد. بیمه اموال تجاری (Commercial Property Insurance) نیز برای محافظت از ساختمان، تجهیزات و موجودی انبار ضروری است و معمولاً بین 1,000 تا 3,000 دلار سالانه هزینه دارد.

بیمه جبران خسارت کارگران (Workers’ Compensation Insurance) در اکثر ایالت‌ها اجباری است و هزینه آن بسته به تعداد کارمندان، نوع کسب و کار و سابقه ادعاهای خسارت، متفاوت است. این هزینه معمولاً بین 0.5 تا 2 درصد حقوق کارمندان است.

بیمه درمانی برای شما و خانواده‌تان نیز هزینه قابل توجهی خواهد داشت. از آنجا که دارندگان ویزای E2 مشمول برنامه‌های بیمه درمانی دولتی نیستند، باید بیمه خصوصی تهیه کنید که هزینه آن برای یک خانواده می‌تواند بین 12,000 تا 25,000 دلار در سال باشد.

برای مدیریت بهینه این هزینه‌ها، استخدام یک حسابدار آشنا با قوانین مالیاتی آمریکا و همچنین یک مشاور بیمه با تجربه، سرمایه‌گذاری ارزشمندی است که می‌تواند در بلندمدت به صرفه‌جویی قابل توجهی منجر شود.

هزینه‌های زندگی و استقرار در آمریکا

مهاجرت به آمریکا با ویزای E2 مستلزم پذیرش هزینه‌های زندگی است که اغلب بالاتر از بسیاری از کشورهای دیگر می‌باشد. هزینه مسکن یکی از بزرگترین مخارج شما خواهد بود که بسته به منطقه، تفاوت چشمگیری دارد. در شهرهای بزرگ مانند نیویورک، سانفرانسیسکو و لس‌آنجلس، اجاره یک آپارتمان دو خوابه معمولی می‌تواند بین 2,500 تا 5,000 دلار در ماه باشد. در شهرهای متوسط و کوچکتر، این هزینه بین 1,000 تا 2,500 دلار متغیر است. برای خرید خانه، باید هزینه پیش پرداخت (معمولاً 20 درصد قیمت خانه)، هزینه‌های بسته شدن قرارداد (Closing costs) که حدود 2 تا 5 درصد قیمت خانه است، و هزینه‌های نگهداری سالانه را در نظر بگیرید.

هزینه‌های آموزش فرزندان نیز قابل توجه است. اگرچه فرزندان دارندگان ویزای E2 می‌توانند در مدارس دولتی رایگان تحصیل کنند، اما بسیاری از خانواده‌های مهاجر ترجیح می‌دهند فرزندان خود را به مدارس خصوصی بفرستند که شهریه آنها بین 10,000 تا 50,000 دلار در سال است. هزینه دانشگاه‌ها برای غیرشهروندان حتی بیشتر است و می‌تواند به 50,000 تا 70,000 دلار در سال برسد.

هزینه‌های بهداشت و درمان در آمریکا بسیار بالاست. حق بیمه درمانی برای یک خانواده چهار نفره می‌تواند بین 1,000 تا 2,000 دلار در ماه باشد. علاوه بر این، بیمه‌ها معمولاً تمام هزینه‌ها را پوشش نمی‌دهند و باید برای پرداخت‌های از جیب (out-of-pocket) نیز آماده باشید.

حمل و نقل هزینه دیگری است که باید در نظر گرفته شود. در بیشتر مناطق آمریکا، داشتن اتومبیل شخصی ضروری است. هزینه خرید خودرو، بیمه آن (بین 1,000 تا 3,000 دلار در سال)، سوخت، تعمیر و نگهداری را باید محاسبه کنید. در شهرهای بزرگ با سیستم حمل و نقل عمومی خوب، می‌توانید هزینه‌های حمل و نقل را کاهش دهید، اما هزینه زندگی در این شهرها معمولاً بالاتر است.

هزینه‌های زندگی روزمره مانند غذا، لباس، تفریحات و مخارج متفرقه نیز باید در نظر گرفته شوند. یک خانواده چهار نفره در آمریکا به طور متوسط بین 4,000 تا 7,000 دلار ماهانه (بدون احتساب مسکن) هزینه دارد.

هزینه‌های غیرمنتظره و اضطراری

حتی با دقیق‌ترین برنامه‌ریزی‌ها، در مسیر دریافت ویزای E2 و استقرار در آمریکا با هزینه‌های غیرمنتظره روبرو خواهید شد. یکی از شایع‌ترین این هزینه‌ها، مخارج مربوط به رفع نواقص پرونده است. اگر اداره مهاجرت یا کنسولگری مدارک بیشتری درخواست کند یا نیاز به اصلاح طرح تجاری باشد، هزینه‌های اضافی برای وکیل، مشاور کسب و کار و تهیه مستندات جدید خواهید داشت که می‌تواند بین 1,000 تا 5,000 دلار باشد.

تأخیر در فرآیند رسیدگی به پرونده نیز می‌تواند هزینه‌های غیرمنتظره‌ای ایجاد کند. اگر تصمیم‌گیری درباره ویزای شما با تأخیر مواجه شود، ممکن است مجبور شوید برای مدت طولانی‌تری هزینه‌های دوگانه (در کشور مبدأ و آمریکا) پرداخت کنید، یا اجاره‌های از پیش پرداخت شده را از دست بدهید، یا قراردادهای کسب و کار را به تعویق بیندازید که همگی هزینه‌بر هستند.

تغییرات قوانین مهاجرتی یا تجاری نیز می‌تواند منجر به هزینه‌های غیرمنتظره شود. قوانین مهاجرتی و تجاری آمریکا مرتباً در حال تغییر هستند و ممکن است در طول فرآیند درخواست شما، تغییراتی ایجاد شود که نیاز به اصلاح پرونده، مستندات بیشتر یا حتی تغییر در ساختار کسب و کار شما داشته باشد.

نوسانات نرخ ارز نیز می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر هزینه‌های کلی شما داشته باشد. اگر ارزش دلار آمریکا نسبت به ارز کشور شما افزایش یابد، تمام هزینه‌های شما به ارز کشورتان افزایش می‌یابد. برای محافظت در برابر این ریسک، می‌توانید از ابزارهای مالی مانند قراردادهای آتی ارز یا حساب‌های ارزی استفاده کنید.

مشکلات پیش‌بینی نشده در کسب و کار مانند تعمیرات اضطراری، جایگزینی تجهیزات، استخدام کارمندان جدید به دلیل استعفای ناگهانی، یا نیاز به تغییر مکان کسب و کار، می‌توانند هزینه‌های قابل توجهی را تحمیل کنند.

بنابراین، توصیه می‌شود حداقل 15 تا 20 درصد بودجه اضافی برای هزینه‌های غیرمنتظره کنار بگذارید. همچنین، داشتن یک خط اعتباری یا سرمایه نقدی اضافی برای مواجهه با شرایط اضطراری ضروری است. برای مثال، اگر کل بودجه شما برای سرمایه‌گذاری و استقرار 300,000 دلار است، حداقل 45,000 تا 60,000 دلار اضافی برای هزینه‌های غیرمنتظره در نظر بگیرید.

راه‌اندازی یک شبکه ارتباطی با سایر دارندگان ویزای E2 نیز می‌تواند مفید باشد، زیرا تجربیات آنها می‌تواند به شما در پیش‌بینی بهتر هزینه‌های احتمالی و آمادگی برای آنها کمک کند.

استراتژی‌های کاهش هزینه

دریافت ویزای E2 ایالات متحده آمریکا فرآیندی هزینه‌بر است، اما با به‌کارگیری استراتژی‌های هوشمندانه می‌توان بسیاری از این هزینه‌ها را به طور قابل توجهی کاهش داد. یکی از مؤثرترین روش‌ها برای صرفه‌جویی در هزینه‌های حقوقی، انتخاب دقیق وکیل مهاجرتی است. به جای انتخاب گران‌ترین وکلا در شهرهای بزرگ، می‌توانید وکلای متخصص در ویزای E2 ایالات متحده آمریکا را در شهرهای کوچک‌تر پیدا کنید که هزینه‌های کمتری دارند اما همان تخصص و کیفیت را ارائه می‌دهند. همچنین، برخی وکلا بسته‌های خدماتی با قیمت ثابت ارائه می‌دهند که می‌تواند از افزایش غیرمنتظره هزینه‌های حقوقی جلوگیری کند.

برای کاهش هزینه‌های انتقال سرمایه به آمریکا، استفاده از سرویس‌های تخصصی انتقال ارز به جای بانک‌های سنتی می‌تواند تا 4 درصد در مبالغ بزرگ صرفه‌جویی ایجاد کند. همچنین، زمان‌بندی انتقال سرمایه در دوره‌های مناسب نرخ ارز و تقسیم آن به چند مرحله می‌تواند ریسک نوسانات ارزی را کاهش دهد. استفاده از راهکارهای مشروع و قانونی برای پوشش ریسک نرخ ارز (currency hedging) نیز گزینه دیگری است که می‌تواند به محافظت از سرمایه شما کمک کند.

انتخاب ایالت مناسب برای ثبت و راه‌اندازی کسب و کار می‌تواند تأثیر چشمگیری بر هزینه‌های شما داشته باشد. برخی ایالت‌ها مانند دلاور، وایومینگ، نوادا و فلوریدا هزینه‌های ثبت شرکت و مالیات‌های کمتری دارند. به عنوان مثال، ثبت شرکت در دلاور و سپس ثبت آن به عنوان شرکت خارجی (foreign entity) در ایالت محل فعالیت، می‌تواند در بلندمدت به صرفه‌جویی قابل توجهی منجر شود.

برنامه‌ریزی مالیاتی هوشمندانه نیز برای دارندگان ویزای E2 ایالات متحده آمریکا بسیار مهم است. مشورت با یک حسابدار متخصص در امور مالیاتی مهاجران و کسب و کارهای کوچک می‌تواند کمک کند تا از معافیت‌ها و کسورات مالیاتی قانونی بهره ببرید. به عنوان مثال، بسیاری از هزینه‌های راه‌اندازی کسب و کار، قابل کسر از مالیات هستند. همچنین، انتخاب ساختار مناسب کسب و کار (LLC، S-Corporation یا C-Corporation) با توجه به شرایط خاص شما می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر بار مالیاتی شما داشته باشد.

برای هزینه‌های استقرار و زندگی، می‌توانید مناطقی را انتخاب کنید که هزینه زندگی پایین‌تری دارند اما همچنان برای کسب و کار شما مناسب هستند. حومه شهرهای بزرگ یا شهرهای متوسط در حال رشد معمولاً گزینه‌های خوبی هستند. استفاده از منابع اشتراکی مانند فضاهای کاری اشتراکی (co-working spaces) در مراحل اولیه به جای اجاره دفتر اختصاصی نیز می‌تواند هزینه‌ها را کاهش دهد.

شبکه‌سازی با سایر دارندگان ویزای E2 ایالات متحده آمریکا و کارآفرینان می‌تواند منبع ارزشمندی برای یافتن تأمین‌کنندگان مقرون به صرفه، اشتراک منابع و دریافت راهنمایی برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها باشد. انجمن‌های آنلاین، گروه‌های محلی کارآفرینان و شبکه‌های اجتماعی تخصصی مانند LinkedIn منابع خوبی برای این شبکه‌سازی هستند.

ویزای E2 یک مسیر مستقیم به گرین کارت آمریکا محسوب نمی‌شود، بنابراین متقاضیان باید برای تغییر وضعیت به اقامت دائم، هزینه‌های حقوقی و مهاجرتی جداگانه‌ای را در نظر بگیرند.

در نهایت، تحقیق کامل و برنامه‌ریزی دقیق پیش از اقدام برای ویزای E2 ایالات متحده آمریکا، مهم‌ترین استراتژی کاهش هزینه است. هرچه بیشتر آماده باشید، کمتر با هزینه‌های غیرمنتظره مواجه خواهید شد و تصمیمات آگاهانه‌تری می‌توانید بگیرید که در بلندمدت به صرفه‌جویی قابل توجهی منجر می‌شود.